Het Integraal Zorgakkoord (IZA) heeft tot doel de Nederlandse zorg toekomstbestendig, toegankelijk en betaalbaar te houden. Ondanks de positieve intenties, zijn er enkele knelpunten en bezwaren naar voren gekomen.
- Inperking keuzevrijheid: Het IZA vergroot de invloed van zorgverzekeraars, wat de keuzevrijheid van patiënten kan beperken. De vergoeding voor ongecontracteerde zorgaanbieders wordt verlaagd, waardoor patiënten het verschil zelf moeten bijbetalen. Dit kan vooral problematisch zijn voor kleine zorgaanbieders die niet willen contracteren onder strikte voorwaarden van zorgverzekeraars.
- Administratieve lasten: Hoewel vermindering van administratieve lasten een prioriteit is, biedt het IZA geen concrete oplossingen hiervoor. Administratie neemt momenteel een derde van de tijd van zorgprofessionals in beslag, wat ten koste gaat van directe patiëntenzorg.
- Samenwerking en toegankelijkheid: Het IZA streeft naar betere samenwerking tussen verschillende zorgdomeinen, zoals de acute zorg, huisartsenzorg en geestelijke gezondheidszorg (ggz). Dit is essentieel om een sluitend netwerk van spoedzorgvoorzieningen te garanderen en om de druk op zorgvoorzieningen door de toenemende vraag naar psychische zorg te verminderen.
- Teveel vertrouwen in onbewezen middelen: Het IZA vertrouwt sterk op middelen zoals e-health en zelfregiecentra, waarvan de effectiviteit nog onvoldoende is bewezen. Dit kan leiden tot implementatie van oplossingen die mogelijk niet effectief zijn voor alle patiënten.
- Verplichtingen en autonomie: Er zijn zorgen over mogelijke verplichtingen voor zorgprofessionals, zoals verplichte dienstdoen, wat risicovol wordt geacht. Daarnaast wordt benadrukt dat zorgprofessionals een belangrijke rol moeten krijgen in de uitwerking van het akkoord om succesvolle implementatie te waarborgen .
Het IZA heeft een ambitieuze agenda opgesteld, maar er moet nog veel gebeuren om de genoemde knelpunten aan te pakken en de zorg daadwerkelijk te verbeteren / (NVVP).
Over de auteur