Het Integraal Zorgakkoord (IZA) richt zich op het verbeteren van de zorg in Nederland door samenwerking en preventie centraal te stellen. Echter, er zijn verschillende knelpunten in de publieke domein en huisartsenzorg die aandacht vereisen om de doelen van het IZA te realiseren.
Knelpunten in de publieke domein en huisartsenzorg:
- Capaciteit en Samenwerking: Een belangrijk knelpunt is de beperkte capaciteit binnen de huisartsenzorg en de noodzaak voor betere samenwerking met het sociale domein en de geestelijke gezondheidszorg (GGZ). Huisartsen spelen een cruciale rol in het vroegtijdig signaleren van psychische problemen, maar zij hebben vaak niet de middelen of de juiste samenwerkingsverbanden om patiënten door te verwijzen naar de juiste zorgverleners buiten de GGZ. Er is een behoefte aan uniforme werkwijzen en duidelijke definities voor zorgvragen, zodat patiënten sneller en effectiever geholpen kunnen worden.
- Preventie en Gezond Leven: Het IZA benadrukt het belang van preventie en een gezonde leefstijl, maar de huidige zorgstructuren zijn vaak meer gericht op behandeling dan op preventie. Dit vraagt om een verschuiving in de bekostigingsstructuren, zodat preventieve maatregelen beter gefinancierd en geïntegreerd kunnen worden in de zorgverlening. Dit omvat zowel fysieke als mentale gezondheidszorg, waarbij laagdrempelige steunpunten en digitale zelfhulpmogelijkheden essentieel zijn.
- Toegankelijkheid en Bereikbaarheid: De toegankelijkheid van zorg, vooral in landelijke en minder dichtbevolkte gebieden, blijft een uitdaging. Het versterken van regionale samenwerkingen en het aanpassen van zorgaanbiedingen aan lokale behoeften zijn hierbij cruciaal. Dit betekent dat huisartsen en andere zorgverleners beter ondersteund moeten worden om lokaal effectieve preventieve en curatieve zorg te bieden
- Financiële Structuren: De huidige financieringssystemen in de zorg belemmeren vaak de integratie van preventieve zorg. Om de doelen van het IZA te bereiken, zijn nieuwe bekostigingsmodellen nodig die samenwerking tussen verschillende zorgdomeinen stimuleren en faciliteren. Dit omvat ook de bekostiging van coördinatiekosten en projectmatige preventieve initiatieven
Om deze knelpunten aan te pakken, stelt het IZA voor om:
- De capaciteit van Praktijkondersteuners Huisartsenzorg-GGZ (POH-GGZ) te vergroten.
- Samenwerkingsverbanden tussen sociale domeinen, huisartsen en GGZ te versterken.
- Alternatieve vormen van zorg en ondersteuning, zoals digitale zorg en zelfhulpmodules, te bevorderen.
- Nieuwe bekostigingsvormen in te voeren die domeinoverstijgende samenwerking mogelijk maken en stimuleren.
Deze stappen zijn noodzakelijk om de zorg toekomstbestendig, toegankelijk en betaalbaar te houden, en om een verschuiving van zorg naar gezondheid te realiseren.
Over de auteur